Tromsø bij een dorpje Kvaløysletta

dogsledding of hundejoring

Waar we waren we gisteren ook al weer gebleven.O ja na de lunch legde de boot aan in Tromsø we gingen goed ingepakt van boord skibroek, Sneeuwschoenen, thermohemd we leken wel twee Michelin poppetjes we liepen naar de bus. We hadden een excursie geboekt voor de hondensleetocht met de husky’s. Na een half uur rijden door een mooi winterlandschap dat heuvelachtig was met in de dorpjes mooie Noorse houten huizen. Achter de ramen scheen gezellig licht naar buiten. Omdat het hier in dit jaargetijde erg vroeg donker is maken de mensen het  van binnen gezellig althans zo oogt dat. Ook in de winkel straten is alles ruim opgezet en zijn er veel mooi ogende winkels en cafés en restaurants nodigen je uit voor een hapje of drankje  We rijden een groot terrein op en worden verwelkomd door een oorverdovend geblaf. De honden hadden er zin in. Voorons zagen we een terrein met allemaal hondenhokken op elk hok stond de naam geslacht en geboortedatum van de hond. Deze kennel had wel 300 honden. Dat hoorde je ook wel maar ruiken kon je ze ook goed. Intussen was het hard gaan sneeuwen en dat maakte dat de honden er nog meer zin in hadden en dat lieten ze goed horen  Wij waren aan de beurt om met de slee op pad te gaan. Onze slee had 12 honden onze huskyman gaf de honden het sein thip thip en zo gleden wij het donker in met de dansende sneeuwvlokken om ons heen en twaalf hardwerkende honden kan je het nog romantische krijgen ik lag half tussen de knieën van Jos bedekt onder een rendiervel. De sneeuw was zo vers dat de honden hun eigen pad trokken zodat de slee bijna omviel. Thip thip en daar gingen we weer superleuk om dit mee te maken. De tocht duurde een half uur en het was in een een glooiend landschap. Koud hadden we het niet maar we waren wel 2 sneeuwpoppen geworden. Na de rit stond de koffie en thee in Noorse houten koppen klaar met een heerlijke Noorse koek. We hebben de honden  bedankt voor hun harde werken en ze zijn erg aanhankelijk laten zich graag verwennen na afloop van de rit. Het was een bijzondere ervaring met romantisch tintje 😍Terug de bus in en op naar het schip. Waar het diner al klaar stond. Wat hebben we het toch goed ik knijp mezelf af en toe even. En dan weet ik dat ik het niet gedroomd heb. Nou daar kwamen we snel achter dat dat niet het geval was want na 22.00 werd het stormachtig. De rest hebben jullie gelezen in het vorige verhaal. Ik moet zeggen ik schrijf dit verhaal nu maar het gaat nu ook behoorlijk te keer Tot het volgende verhaal de groetjes van de wiebelende zeebonken.